Het Historiater

Het Historiater vertaalt persoonlijke verhalen en wereldwijde gebeurtenissen van de Eerste en Tweede Wereldoorlog naar betekenisvol en interactief theater voor de groepen 6 t/m 8 van het PO en klassen 1 t/m 3 van het VO (alle niveaus). Het brengt historische context aan bij huidige ontwikkelingen en laat de jeugd ervaren dat ze onderdeel zijn van een groter geheel waar kennis en wijsheid uit te putten is: een maatschappij en haar geschiedenis.
Het Historiater ondersteunt haar jeugdig publiek in de vorming van hun identiteit en bereidt hen voor op de kleine en grote veranderingen op het wereldtoneel. Ze gebruikt theater als middel om met humor en spektakel te verhalen over impactvolle gebeurtenissen, zoals de Eerste en Tweede Wereldoorlog.

Elke voorstelling is maatwerk: de spelers passen zich naadloos aan op de doelgroep en door de incorporatie van regionale gebeurtenissen gaat de voorstelling ook over het Hier en Nu.  De voorstelling  is afgestemd op verschillende onderwijsdoelen zoals de cultuureducatie-competenties van De Cultuur Loper en curricula van de vakken geschiedenis en burgerschap.

Binnen Het Historiater denken we na over hoe we de jeugd kunnen ondersteunen bij de vorming van hun identiteits- en wereldbeeld. We zoeken naar wijze lessen uit de geschiedenis. Hoe gingen onze voorouders om met de veranderlijke wereld? Welke sporen van de verhalen van onze voorouders vinden we terug in ons regionaal erfgoed?

Het Historiater bestaat uit theatermakers Anke Spieringhs en Daan Helmendach. Inmiddels zijn twee voorstellingen gerealiseerd: ‘Eindelijk! Oorlog!’ over de Eerste Wereldoorlog en ‘Eindelijk! Bevrijd!’ over de Tweede Wereldoorlog.

Beide voorstellingen bestaan uit meerdere verhaallijnen. De kern van de voorstellingen gaan over de voorouders van Spieringhs en Helmendach en regionaal erfgoed, hierin wordt voelbaar voor welke complexe situaties hun voorouders zijn komen te staan door de oorlog. Hierbij worden abstracte begrippen, gebeurtenissen en feiten voelbaar voor de leerlingen.

De voorstellingen worden voor één klas per keer gespeeld. Er wordt bewust voor kleinschalig publiek gespeeld: zo kan immers de dialoog met het publiek worden aangegaan.